JESUCRISTO ERA MARICON (MAL QUE LLE PESE Á DEREITA)

 POR RICARDO DOMINGUEZ REY

      No momento que  escribo  estas liñas estase a espera de saber a resolución do Tribunal Constitucional sobre o recurso que o Partido Popular puxo, no ano 2005,  contra a Lei de matrimonios homosexuais aprobada pola administración Zapatero durante a sua primeira lexislatura. 

      Vaia por diante,  dende o meu punto persoal,  que, xa no seu dia,  me pareceu unha das
leis mais xustas e necesarias,  acorde cos tempos que vivimos e que cumpre con unha das reivindicacións mais demandadas polo colectivo homosexual. 

      O que resulta penoso e que en pleno século XXI e moito despois de que organizacións como a OMS (Organización Mundial da Saúde), decláranse que a homosexualidade non é nin moito menos unha enfermidade, repito, é penoso que dende diversos estamentos da nosa sociedade empezando polo propio Partido Popular se lles queira  negar  o dereito ó matrimonio e a tódolos dereitos  dos que si gozan os matrimonios heterosexuais. Atrás quedan situacións esperpénticas coma as declaracións  da actual alcaldesa de Madrid Ana Botella facendo unha comparación entre peras e mazás  ou as manifestacións do clero, con Rouco Varela á cabeza, polas rúas de Madrid defendendo a “familia tradicional”, como si polo feito de que os homosexuais poidan casarse supoña algún tipo de ataque a tal concepto de familia. 

      O Partido Popular dende o principio baseou a súa loita contra esta lei  no feito de que se definise a esta unión como matrimonio, pois considera que tal definición só se debería aplicar ós matrimonios heterosexuais e que a unión entre persoas do mesmo sexo tería  de chamarse de outra maneira; afortunadamente non toda a xente do PP pensa igual e, incluso,  entre as súas filas xa se  celebraron matrimonios homosexuais para desgraza do sector mais “conservador”.  

      Sempre que escoito o PP defender a súa postura oficial contra esta lei non podo evitar recordar unha visita que o presidente de Iran, Mahmud Ahmadineyad fixo a Nova York, con motivo dun cumio da ONU, resulta que foi invitado a dar unha conferencia  nunha universidade  (paréceme recordar que a de Columbia) e declarou, no medio de apupos e asubíos,  que no seu pais non existía a homosexulidade e algo de razón tiña pois,  e moitos casos, tal practica págase coa vida.   

      ¿Cando abrirá os ollos  ó PP? ¿Cando se decatarán de que estamos no ano 2012? ¿a que ven tanta intransixencia? Afortunadamente non todo o mundo  neste partido pensa así pero demostra que neste tema, coma en outros moitos, os dirixentes desta formación política parecen estar ancorados no pasado, persoalmente penso que deberían ser mais consecuentes cos tempos que vivimos. 

      En canto á postura da Igrexa,  é para darlles de comer a parte, aínda que .... que se pode esperar dunha institución  que  tardou mais de trescentos anos en pedirlle desculpas a Galileo Galilei por levalo case á fogueira ao atreverse o científico italiano en concordancia co que tamén afirmaba Copérnico  ao  afirmar que a terra xiraba entorno ó sol (¡¡tremendo pecado!!). 

      A Igrexa basa todo o seu discurso para o opoñerse a homosexualidade e ós matrimonios entre persoas do mesmo sexo en que   o  “natural” é a relación entre un home e unha muller e o seu fin primordial é a procreación  xa que así, razoan,   se observa na natureza; o que pasa que este argumento cae por si só porque se tivésemos que guiarnos pola natureza a postura mais próxima ó que se define como  “natural”  serian os matrimonios poligámicos dun home con moitas mulleres  (presente en  algunhas culturas coma a islámica), pois, unha simple ollada ós animais empezando polos mais próximos ao ser humano como son os simios e seguindo por outros mamíferos como leóns, cervos,  etc.,  o macho dominante é o que dispón dunha maioría de femias  para procrear.

       A igrexa diríalle ó mesmo que ao PP,  deberían adaptarse ós tempos e deixar de condenar  actitudes totalmente normais, neste senso resulta curioso a dobre vara de medir que manteñen nos asuntos “da carne”: por un lado condenan  a homosexualidade e todo o que lle rodea e por outro pechan os ollos (cando non ó intentan silenciar por tódolos medios) ante os miles  de casos de pederastia que levan a cabo os membros da súa institución en numerosos países do mundo. 

      Ademais ( é o que vou a dicir e unha teoría miña) en relación co título deste artigo, persoalmente, estou convencido de que Jesucristo era homosexual (espero non estar condenándome a excomuñón ou peor, aínda, ó lume eterno). Unha lectura pormenorizada da Biblia, mais exactamente, do Novo Testamento,  na que se describe a vida do fundador do Cristianismo pode levarnos, sen lugar a dubidas,  a esta conclusión, xa que,  en diversas ocasións, nestas escrituras, se mencionan  as mostras de cariño, de amor (como bicos, abrazos, caricias) que o fillo de Deus dedicaba  a outros homes, especialmente, ós apóstolos e a súa defensa do “amor al prójimo” mentres que pola contra, non se lle coñece relación con muller algunha, salvo, quizais con María Magdalena.   

      Repito que esta é unha teoría miña como a de que Xesús foi o primeiro comunista da terra (definitivamente estou condenado ó inferno), pois moitos dos seus ideais coinciden plenamente con esta corrente e, segundo a miña santa aboa, os que o crucificaron eran de dereitas (¡¡que grande eres Mercedes!!).

      Para concluír reiterar ó meu desexo de que a resolución do Tribunal Constitucional sexa claramente en favor da súa total legalidade e que este sexa o paso a que nun futuro próximo  teñan dereito estes matrimonios a outra das súas grandes reivindicacións  como é a adopción de nenos (esperemos que de aquela o PP e a Igrexa mostren unha actitude mais “cristiana”). 

      

      Un saúdo a todos.  

      

      RICARDO DOMINGUEZ REY