MON DAPORTA, UN XENIO DO ENSINO, XUBILASE.

A veces cando un admira tanto a unha persoa, quere dicir tantas cousas dela e tan bonitas que parece que, como dicimos en Cambados, estalle a facer a valixa (pelota). Pero o caso de Mon Daporta sáese de todo o normal. Coñezo a Mon fai moitos anos, por por ser debuxante, por ser futbolista, por ser un dos grandes valedores de Unha Grande Chea, por ser do BNG, por ser escritor, por ser un gran amante dos animais, por ser unha gran persoa…en fin por ser  moitas cousas, pero sobre todo por ser mestre. Por ser un mestre con maiúsculas, por ter o ensino como o seu gran mundo e ter un adicación o mesmo fora de toda dúbida, e non solo nas clases, senón fora delas comprometendose en todo e para todo para  os centros
nos que estivo , sobre todo onde pasou gran parte da súa vida o Colexio de Santo Tome para  fora un dos mellores centro e abofé que o conseguiu. 

Coñezo  e falo con moitos mestre, pero non coñezo a ningún que  me dixera nunca  nada negativo  deste gran profesional do ensino. Pero se hai unha calidade a destacar de Mon é a súa modestia, nunca quixo destacar en nada, sempre quere estar nun segundo ou a veces nun terceiro plano.  Entre as múltiples facetas deste xenio cambadés está a do debuxo, e foi el precisamente o creador do famoso escudo de Unha Grande Chea, que tanto e tanto dou de falar. Lémbrome que sempre falabamos de nomealo chalequeiro desta asociación e el nunca quería, a te que un ano tivemos que levalo pouco menos que enganado para facerlle tal distinción. Estou seguro que moita xente en Cambados, non sabe que se xubilou, estou seguro que él non llo dixo a ninguén, pero eu dende este modesto blog quero pregoar os catro ventos que se foi do ensino un "monstuo", un xenio, e sobre todo unha gran persoa. Xúrovos que é moi pouco o que digo de Mon para  o que se merece este home, foise tan paseniño que non quixo xantar de despedida, que doutra banda seria o mais normal, senón que só lle admitiu xogar un partido de futbito con algúns amigos como facía no equipos equipos de fútbol sáa que militou o Colectivo Albariño e a Selección de Portugal e logo ir tomar un churrasco  . Non é cuestión de glosar aquí as súas obras porque as tedes en internet, algunha delas escritas conxuntamente co súa inseparable amiga, compañeira e muller Adela Leiro. Un abrazo Mon e toda a miña admiración que é moi pouca para o que ti realmente vales.

Primeiro ano de Unha Grande Chea, mon ia disfrazado de bombilla.(1985)

Selección de Portugal - Colectivo Albariño, Antroido de 1986.

Antroido de 1989 , partido curas contra frades, Mon de porteiro.

Formando parte da Selección de Portugal (equipo de futbito mítico en Cambados)  en 1991 

Mon facia todos os monecos do enterro da saridña organizados por Unha Grande Chea, este foi sen dúbida o mellor, o camello de 1992.

Cos Veteranos do Cambados en 1998.

Dominguez, membro destacado de Unha Grande Chea nomeo chalequeiro no 2009.

No ano 1987 nace este excepcional escudo de Unha Grande Chea, confeccionado por Mon, paradiando e burlándose do antiguo escudo do rexime. Para min on dos seus mellores debuxos.