13 de xan. de 2014

¡¡¡TANIA CHARLIN SOMOS TODOS!!!

ESTREMECEDOR ARTIGO DE FARO DE VIGO
CANDO DEBIDO AOS RECORTES,  O PROPIO FOGAR TÓRNASE CELDA .
ARAGUNDE, PONTE AS PILAS,  E FAI QUE ESTA RAPAZA TEÑA ATENCIÓN TODOS OS DIAS DO ANO.
Os pais de Tania Charlín sofren a imposibilidade de non poder dar á súa filla a atención que require a súa hidrocefalia ao non dispoñer de posibilidades para que acuda a Con Eles. 
Tania é unha nova cambadesa que cumprirá 23 anos o próximo mes de abril. A hidrocefalia coa que naceu marca a súa vida e tamén a dos seus familiares. A imposibilidade de acometer o pago dos máis de mil euros que custa ao mes unha praza
non subvencionada no centro de día Con Eles, así como noutros de similares características, impide a Tania unha axuda de primeira necesidade tratándose dunha persoa dependente como ela. Incomprensiblemente, a falta de axudas converteu un servizo moi necesario para a súa calidade de vida nun artigo de luxo inaccesible. 
Resulta difícilmente entendible como unha axuda tan necesaria como a que debería recibir Tania póidaselle negar por unha cuestión únicamente materialista. A condición humana ponse en dúbida ao coñecer que unha moza de tan só 22 anos non poida recibir a asistencia profesionalizada que require a hidrocefalia comunicante coa
que naceu, simplemente porque a súa familia non pode acometer tal carga económica. 
Por iso, desde fai dous anos Tania pasou a pasar a maior parte do seu tempo de vida na súa casa. A súa nai María Dolores limpa atún nunha cadea de produción mentres o seu marido José Vicente coida do seu primoxénita debido a que é un deses seis millóns de españois que están na cola do paro. Cun fillo pequeno máis
ao seu cargo, resúltalles imposible dar á súa filla a posibilidade de recibir a atención profesionalizada que require a súa discapacidade. 
María Dolores soña con que algunha administración salga ao paso dunha situación que preto de dez familias comparten na comarca. A impotencia de non poder dar aos seus fillos o espazo que converterá as súas vidas, e a dos seus achegados, en moito máis agradable. Unha simple praza nun centro especializado como o que a asociación Con Eles ten en Vilagarcía. Este centro de O Rial converteuse no paraíso inaccesible posto que a Xunta de Galicia non ten a ben aumentar o número de 25 prazas conveniadas que alí
dispuxo. 
A lei de dependencia tampouco ofrece posibilidade algunha neste sentido. A norma indica que si Tania quere recibir a atención que a súa hidrocefalia require os seus pais deberán abonar a esaxerada cantidade de 1.067 euros ao mes. Iso obrígalles a resignarse a que Tania converteuse nun máis dos moitos casos de persoas con problemas que ven como as administracións abandónanas logo dos 21 anos, idade ata a
que lle facilitan a atención nos centros especializados. No Centro de Educación Especial de Vilagarcía finalizou, fai dous anos, o contacto de Tania co mundo exterior. Agora a súa casa conxuga as veces de cela e fogar. 
´OS POLÍTICOS DEBERÍAN SABER O QUE SE SOFRE´ 
María Dolores non pode máis que resignarse á situación que lle tocou vivir. A súa decepción coa clase política é absoluta. Ten que ver como Tania non pode gozar da atención médica que a súa enfermidade require por unha mera cuestión económica. Cústalle entender como non se prioriza en casos de familias cunha persoa dependente. Nas súas palabras descóbrese a súa desazón, "eses políticos que nos negan a axuda deberían saber o que se sofre. Algúns se deben crer que cobramos o que eles gañan para pagar a barbaridade que nos piden para darlle a Tania o que necesita a súa enfermidade. A miña filla ten un 81% de
discapacidad e ten que estar en casa porque non pode estar nun centro como Con Eles". 
A reflexión de María Dolores alcanza ata a tan controvertida lei do aborto."Eses que se negan ao aborto deberían recapacitar. Piden que non se aborte, pero que pasa cando un fillo dependente supera os 21 anos? A partir de aí a ninguén lle importan xa as condicións de vida dunha persoa nova como Tania". 
A asociación Esperanza Salnés de Cambados dotou a Tania do único contacto co exterior. Alí, durante unha hora e media e só dous días á semana, entra en contacto con persoas que non pertencen á súa familia. Sométese a sesións cun logopeda e un pedagogo que lle axudan a soportar a súa amargura e a dos seus. 
Á espera de que algunha administración teña a ben o priorizar o gasto público para que casos como o de Tania soluciónese, pasan os días de vida de persoas que non dependen de si mesmos.
NOVA RECOLLIDA INTEGRAMENTE DE FARO DE VIGO.
NOTA DA ADMINISTRACIÓN DESTE BLOG
Estas son as novas que realmente son importantes e son as que amocionan a calquera. Tivemos a sorte de participar con Tania na obra de teatro "O noso pobo", que gañou o premio nacional de Seguridade Vial, foi un pracer participar con ela e co resto dos rapaces de Esperanza Salnés da man da directora de Teatro Caracol Olga González Vilas. Foi unha experiencia marabillosa. Coidamos que novas como esta teñen que despertar aos cambadeses e temos que facer algo con Tania ou por Tania, temos que despertar as nosas conciencias e xa que a administración os abandonou, nos non debemos abandonalos. Ogallá algunha asociación ou colectivo dea un paso ao fronte e poidamos facer algo grande por ela. 


Ningún comentario: